Θέλει κάποιοι να πάνε φυλακή, λέει ο πρωθυπουργός. Ετσι, για να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και να είναι μικρότερη η αντίδραση στα σκληρά μέτρα. Ποιοι όμως θα πάνε; Κάποιοι πρώην μεγαλοπαράγοντες; Ισως και πρώην υπουργοί; Σίγουρα, όταν θέλεις να εντυπωσιάσεις το κοινό, φροντίζεις στην «πίστα» να έχεις τα μεγαλύτερα ονόματα. Όμως φτάνει μόνο αυτό;
Τι είναι μήπως ο κάθε «μεγαλοπαράγοντας» (ασχέτως αν είναι υπουργός ή έχει υπηρετήσει σε λιγότερο προβεβλημένο πόστο και δε τον ξέρει κανείς) και μπορεί να φταίει μόνο αυτός για την κατάντια της χώρας; Μπορεί ένας ανθρωπάκος να κάνει τέτοια αίσχη από μόνος του, χωρίς την υποστήριξη ενός μηχανισμού από πίσω του; Και όταν μιλάμε για «μηχανισμό» εννοούμε ομάδα ανθρώπων, συνήθως κομματικών στελεχών η οποία τον πλαισιώνει κατάλληλα και υπό τη δική του καθοδήγηση …ξεκοκαλίζει τα ταμεία. Χωρίς αυτούς θα είχε καμία ελπίδα ο οποιοσδήποτε ρεμουλαδόρος του δημοσίου τομέα;
Λοιπόν αν μπει φυλακή ένας τέτοιος, οι δεκάδες αυτοί τύποι και τύπισσες θα τη βγάλουν καθαρή; Η απλά θα τιμωρηθεί κάποιος μεγάλος (που ήταν απρόσεκτος και άφησε ίχνη της …απατεωνιάς του και τον πιάσαμε!) και τα διάφορα πιράνχας θα περνάνε και πάλι μια χαρά; Γιατί άμα γίνει έτσι, τελικά ο λαός θα συμπαθήσει περισσότερο τον οποιονδήποτε πολιτικό που τυχόν τιμωρηθεί με αποτέλεσμα να τον κάνουμε και ήρωα.
Και ας μην είμαστε και ακραίοι. Το να φυλακιστεί κάποιος δε λέει και κάτι στη συνείδηση του καθημερινού πολίτη, γιατί η κατάσταση πάλι ίδια θα μείνει. Αυτό που ενδιαφέρει τους πάντες δεν είναι να γεμίσουν περισσότερο οι φυλακές. Αυτό που καίει τον κοσμάκη είναι να αδειάσουν τα «μαύρα» βιβλιάρια των καταθέσεων που έχουν σε εγχώριες και ξένες τράπεζες οι αρχικλέφτες και τα τσιράκια τους και το χρήμα να επιστρέψει πίσω. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Οπως οι Εβραίοι δηλαδή προς τιμήν τους κυνηγούν ακόμη και σήμερα ναζί σε κάθε γωνιά της γης και τους δικάζουν ακόμη και σε μεγάλη ηλικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, να κυνηγήσουμε κι εμείς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης τα λαμόγια που κατέστρεψαν τη χώρα;
Και ας μη ξεκινήσει η υπόθεση από τα ψηλά. Ας ξεκινήσει από τα χαμηλά. Γιατί το να πιαστεί στη φάκα ένας μεγαλοπαράγοντας και μεγάλος κόπος είναι και πολύ φασαρία για το τίποτα θα γίνει. Ας αρχίσει η εξυγίανση από όλα αυτά τα γνωστά και καλοβολεμένα τρωκτικά που ως κολαούζοι δίπλα σε κάποιον μεγαλοσχήμονα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Τι συμβάσεις είχαν, τι έργο παρείχαν, πόσες θέσεις είχαν, με ποια αξιοκρατικά κριτήρια μπήκαν εκεί. Είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε άλλα στελέχη.
Αυτούς μπορεί εύκολα και γρήγορα να τσακώσει όποιος θέλει και μετά να δει για πότε η κοινωνία θα ανασάνει και θα ανακουφιστεί. Γιατί το μεγάλο ψάρι δεν είναι πάντα και το νοστιμότερο. Κι όταν ο κάθε πρώην μεγαλοπαράγοντας «απογυμνωθεί» από όλους τους …εντιμότατους συνεργάτες του, τότε θα πέσει κι αυτός πιο άνετα, σαν ώριμο φρούτο.
Τι λες λοιπόν Γιώργο;
