Η κυρά Λατέρνα και ο κυρ Πρόξενος: ένα αταίριαστο ζευράρι που μαζί δε κάνει και χώρια δε μπορεί, μία ψυχή σε δύο σώματα. Η μάλλον ...σε τρία. (λόγω όγκου της κυρα Λατέρνας)
Ενα ωραίο απόγευμα το τηλέφωνο χτυπά. Ο απαντήσας την κλήση διστάζει προς στιγμήν σε ποια γλωσσα από τις δύο θα απαντήσει. Τέλος πάντως απάντησε σε μία. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η γνωστή σε πολλούς κυρα Λατέρνα:
- Τον κυρ Πρόξενο παρακαλώ.
- Τι τον θέλετε παρακαλώ;
- Είναι κάτι σημαντικό, πρέπει να μιλήσω με τον ίδιο.
- Μα σε ποια γλώσσα θα του μιλήσεις χριστιανή μου, εσύ λατερνίστικα κι εκείνος τούρκικα;
- Θα τη βρούμε την άκρη.
Και τελικά τη βρήκαν. Το ραντεβού κλείστηκε για λίγες ημέρες μετά, στην παραθαλάσσια βίλα της κυρίας. Που η κυρία βέβαια δε την έχτισε μόνη της αλλά την πήρε από τον πρώην σύζυγο. Που και ο πρώην σύζυγος δε την έχτισε ο ίδιος. Την αγόρασε κοψοχρονιά από χήρα πολιτικού που είχε κάποτε άμεση σχέση με το ...μαγαζί του κυρ Πρόξενου. Πονεμένη ιστορία...
Η ώρα του ραντεβού έφτασε. Η κυρα Λατέρνα έβαλε ότι είχε και δεν είχε. Σε λίγη ώρα έφτασε και ο κυρ Πρόξενος με τη συνοδεία του. Η συζήτηση δεν κράτησε και πολύ, άλλωστε το γρήγορο πολλές φορές είναι τόσο παθιασμένο που είναι καλύτερο κι από το αργό!
Η κυρά Λατέρνα έδειξε στον κυρ Πρόξενο την "πραμάτια" της। Ο κυρ Πρόξενος δε χάρηκε και ιδιαίτερα। Κάτι ειπώθηκε. Κάπου διαφώνησαν. Μετά κάποιος συμβιβάστηκε. Στο τέλος ο ένας από τους δύο ήταν πλουσιότερος.
Μη πάει ο νους σας στο πονηρό διεστραμένοι. Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας είναι. Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Γράφω εγώ αλήθειες; Ποτέ!
