Είχε καλοβολευτεί για κάποια χρονάκια δίπλα στον επίσης καλοβολεμένο (και μονίμως άεργο) μπαμπά (αφού πληρώνει ο μ........ς ο λαός) και μετά που έχασε το φράγκο του φάνηκε άσχημο. Για να είναι λοιπόν «μέσα στα πράγματα» (το τσιγάρο, ο έρωτας και το παραγοντιλίκι δεν κόβονται ως γνωστόν) έπιασε δουλειά σε ένα ΜΜΕ και με τη βοήθεια φίλων άνοιξε και μία ανώνυμη ιστοσελίδα, από αυτές που κατά χιλιάδες υπάρχουν στο διαδίκτυο και εκεί έκανε παιχνίδι. Γνωστοί, φίλοι, αντίπαλοι, όλοι στη σέντρα. Κουτσοί, στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα. Αλλωστε στο ανώνυμο διαδίκτυο ότι θέλεις γράφεις. Φυσικά οι «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» ήξεραν ποιος είναι ο συγγραφέας της ανώνυμης ιστοσελίδας αλλά το έκαναν «γαργάρα» μπροστά στα κομματικά τους συμφέροντα.
Κάποια στιγμή λοιπόν μέσα στους χιλιάδες τόσους, έπιασε στο στοματάκι του (στην πένα του) και τον επικεφαλής γνωστού και πολύπαθου οργανισμού. Ρώτησε εδώ κι εκεί ο κυρ διευθυντής κι έμαθε πως συγγραφέας της εν λόγω ιστοσελίδας ήταν ...ο γνωστός. Ελα όμως που ο θείος του εν λόγω είναι εργαζόμενος στον οργανισμό αυτό! Φωνάζει λοιπόν ο θείος μια μέρα τον εν λόγω ανεψιό και τον πάει μπροστά στον διευθυντή όπου εκεί τον αρπάζει από αυτί και ταρακουνώντας τον πέρα – δώθε για το δημοσίευμα του βάζει τις φωνές. Σούζα ο ανεψιός φυσικά υποσχέθηκε πως αυτό δε θα ξανασυμβεί. Και έκτοτε μούγκα στη στρούγκα στο ανώνυμο blog για τον κύριο διευθυντή. Χάθηκαν τα αρνητικά γι αυτόν σχόλια από ...την πιάτσα.
