«Το πάθος για τη λευτεριά, είναι δυνατότερο απ΄ όλα τα κελιά»
Συμφωνούμε κι επαυξάνουμε με το σύνθημα των δεκάδων φοιτητών που επισκέφτηκαν και βροντοφώναξαν την αλληλεγγύη τους στους κρατουμενους της Βέννας. Την άλλη φορά που θα επισκεφθούν το χώρο όμως (όποτε κι αν γίνει αυτό) ας βάλουν όλοι αυτοί από μισό ευρώ να πάρουν από ένα κρουασάν για τους κρατούμενους της Βέννας γιατί πέρα από το πάθος για τη λευτεριά, υπάρχει και το πάθος της πείνας το οποίο δεν ανακουφίζεται με φωνές. Σύλλογοι, απλοί πολίτες και κάτοικοι του χωριού έχουν δείξει κατά καιρούς τις ανθρώπινες ευαισθησίες τους σε αυτό το ζήτημα, αναλόγως με τις δυνατότητές τους. Ας το πράξουν κάποια στιγμή και οι βουλευτές και οι διαδηλωτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η απλά ας πάνε να φωνάξουν έξω από τη Βουλή και τα υπουργεία γιατί για τις συνθήκες κράτησης αποφασίζουν οι κυβερνήσεις κι όχι οι λιγοστοί αστυνομικοί που τρέχουν και δε φτάνουν. Ωστόσο η πρωτοβουλία αυτή μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί εφόσον αφυπνίζει τους ντόπιους κατοίκους ακόμη περισσότερο.
Τρεις κι ο κούκος ίσον τέσσερις
Πήγαν λοιπόν στο «μαγαζί» της συμπρωτεύουσας για να παρουσιάσουν τα συμφέροντά τους. Κι έγιναν φυσικά βούκινο σε όλη τη βόρεια Ελλάδα, αφού μέχρι τότε είχαν γίνει βούκινο μόνο στη Ροδόπη τοπικά. Μπορεί οι εξαγωγές της Ελλάδας να πέφτουν, οι εξαγωγές της Ροδόπης όμως πάνε καλά. Εξάγουμε ξεφτίλα και γέλιο άφθονο.
Και συνεχίζουν ακάθεκτες
Σιγά μη κουραστούν. Τόνοι φωτοτυπιών βγαίνουν σε κάποιο φωτοτυπικό μηχάνημα της περιοχής οι οποίες κατευθύνονται σε πακέτα σε πολιτικά γραφεία της περιοχής. Σκοπός των ρουφιανεγγράφων η συνέχιση του ανένδοτου αγώνα τους να επηρεάσουν όσους περισσότερους μπορούν. Στο στόχαστρο μπήκαν και στενοί συνεργάτες κορυφαίων πολιτικών, ορισμένοι εκ των οποίων «μάσησαν» λόγω παλιάς προσωπικής φιλίας με ορισμένα μέλη της «κλίκας» και προς στιγμήν έπεσαν θύματα προπαγάνδας. Εχουν γνώση όμως οι φύλακες. Τζιτζίκια …πεταλώνουμε;
Το ξύλο βγήκε από τον (υπόγειο) παράδεισο
Ρωτούν πολλοί τι έγινε με την υπόθεση του ξύλου που έπεσε σε γνωστό ΜΜΕ της περιοχής μεταξύ άνδρα και γυναίκας δημοσιογράφου. Ενδιαφέρον υπήρξε επίσης κι από σκανδαλοθηρικές εφημερίδες και στήλες των Αθηνών για το γεγονός αλλά τους ενημερώσαμε πως απλά αυτό ήταν ένα μικροπταίσμα μπροστά σε αυτά που μπορούν να γραφτούν για το συγκεκριμένο ΜΜΕ και να μη το ψάχνουν. Αλλωστε κάποια άλλη κυρία ψάχνει ακόμη την τούφα από τα μαλλιά της και πρέπει να την σεβαστούμε. Κανένας σπόνσορας τριχοπροσθετικής διαθέσιμος;
Να πέσει να τον πλακώσει
Ο αφεντικός έλαβε καταγγελία για …μία κολώνα του μαγαζιού που λείπει (τη γκρέμισε ο ίδιος) ωστόσο δε μασάει. Εχει την γνωστή υπάλληλό του που όπως λέει παντού είναι η «κολώνα της επιχείρησης»!
VREGMENI_SANIDA.GR
Εφ΄ όσον η αλλαγή ωραρίων σε έναν εργαζόμενο σε δημόσια υπηρεσία είναι απλά θέμα σχεδιασμού της διεύθυνσης και δεν τίθεται θέμα «πολιτικής δίωξης» ή καψονιού, τότε γιατί η «προστατευόμενη» της διεύθυνσης μέσα σε ένα παραλήρημα ανάμικτων συναισθημάτων χοροπηδά σα το παρδαλό κατσίκι στους διαδρόμους και ουρλιάζει «κερδίσαμε, τη διώξαμε, κερνάω»; Μήπως κάποιοι χρίζουν ψυχανάλυσης;
Το όμορφο είναι πάντα σχετικό
Ασχετο και παλιό αλλά ενδεικτικό του ότι η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο. Ποιος πατέρας, μόλις γεννήθηκε το παιδί του μπροστά στην αδερφή του και σε όλες τις συναδέλφισσές της είπε «αυτό το παιδί μου μόλις γεννήθηκε ήταν πολύ άσχημο, ίδια η αδερφή μου»; Βέβαια το παιδάκι τα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε σε μία ομορφιά, όσο για την αδερφή και θεία του, έχει στριμώξει μια χαρά τον πατέρα του μωρού και αδερφό της αφού μεγάλο μέρος των αγροτικών επιδοτήσεων που ο ίδιος παίρνει καταλήγουν σε αυτήν «για την προίκα της». Ασχέτως αν η ίδια έχει συσσωρεύσει τόσο χρήμα, που φτάνει για πολλές - πολλές «προίκες». Ας είναι καλά οι «θαυμαστές» της…
Μόνιμη …συνδρομήτρια
Με περισσή εμμονή και πάθος θυμίζει σε όλους τους ακροατές της το ωράριο της εκπομπής της. Καμια δεκαριά φορές λένε οι πληροφορίες αναφέρεται με χαρά σε αυτό, τονίζοντας πως είναι δικό της ωράριο, θα είναι σταθερή για πάντα εκεί κ.ο.κ. Ρωτήσαμε ένα γνωστό επιστήμονα και μας είπε πως αυτό είναι γνωστό σύνδρομο που εξωτερικεύεται με χοροπηδητά, ουρλιαχτά και φραστική επιβεβαίωση των κατορθωμάτων του …ασθενούς. Οπότε εμείς τι να πούμε; Παρηγοριά στον άρρωστο!
Περασμένα μεζεδάκια και διηγώντας τα να κλαις
Στις 9 του μακαρίτη, άλλον έβαλε στο σπίτι,
(μιλάμε για ώρες, όχι ημέρες!)
μα το ήξεραν οι πάντες και κοπήκαν οι αβάντες.
Την επήρανε χαμπάρι μία νύχτα με φεγγάρι
και της έκοψαν τη μάσα σε γνωστό στέκι στην πιάτσα.
Τώρα πάει στο γραφείο δήθεν λόγω εργασίας,
κλείνεται και μασουλάει σουτζουκάκια υπερωρίας.
Εχει βάσανα στο σπίτι, τα χαρτιά του μακαρίτη,
έχει έννοιες πολλές, δικηγόρους – λογιστές.
Όμως δε το βάζει κάτω, ως γνωστόν δεν έχει πάτο
και καριέρα ετοιμάζει άλλα κόλπα πλησιάζει.
Εκλογές θα ΄ρθούν συντόμως κι είναι ανοιχτός ο δρόμος,
έχει όνομα και χάρη, το ΠΑΣΟΚ θα την επάρει.
Ετσι τουλάχιστο αυτή νομίζει. Ποια είναι;
Φωτοτυπίες
Ποια προϊσταμένη σε υπηρεσία εξαντλεί τον αυταρχισμό της σε συγκεκριμένη υπάλληλο απαγορεύοντας τη χρήση του φωτοτυπικού μόνο σε αυτήν ενώ σε ώρες εντός ωραρίου εργασίας η ίδια κουνάμενη και λυγάμενη πάει με σακούλες εγγράφων από προσωπική της υπόθεση στο γραφείο και …τινάζει τη μπάνκα του φωτοτυπικού στον αέρα; Όπως και οι άλλες δύο κυρίες που έχουν φωτοτυπήσει τόνους δημοσιεύματα από εφημερίδα και ιστοσελίδα που θεωρούν πως τις θίγουν για να τα προωθήσουν αναλόγως. Και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται. Αφού πληρώνει ο μ……ς ο λαός!
O ψηλός
Τώρα το πώς ψηλός Πασόκος και πράσινος συνδικαλιστής κόλλησε με τις δύο δεξιές κατευθυνόμενες κυρίες δημοσιογράφισσες τόσο πολύ, είναι (ή δεν είναι;) απορίας άξιο! Και δωσ΄ του οι εκπομπές για τον κύριο και την καριέρα του και δωσ΄ του ερωτήσεις για τις πολιτικές του επιδιώξεις και δωσ΄ του οι χοροί και τα τραπεζώματα και δωσ΄ του οι αφιερώσεις στον αέρα. Εχει το τίμημά της φαίνεται η καθημερινή δημοσιότητα. Τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα!
Γκαρσόν, λεκιάστηκα
Ενας άνδρας στην ηλικία των …ήντα θα πρέπει πάνω από όλα να έχει χειραφετηθεί και να αποκτήσει την ελευθερία της άποψής του. Αν μη τι άλλο σε αυτή την ηλικία πλέον δεν έχει και πολλά να χάσει αφού σε λίγα χρόνια οδεύει προς συνταξιοδότηση. Τι διάολο, πότε θα θυμηθεί κάποιος πως είναι άνδρας; Στα 95; Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για δημοσιογράφο στο επάγγελμα όπου εκεί η ελευθερία άποψης και κινήσεων (θα έπρεπε να) είναι προϋπόθεση για την άσκηση κριτικής στην εξουσία. Θα αναρωτηθεί βέβαια κάποιος πως είναι δυνατόν ένας δημοσιογράφος να κάνει κριτική στην εξουσία για το καλό του λαού όταν …η εξουσία είναι ή ήταν εργοδότης του; Γι αυτό είναι γνωστός στις πιάτσες της πόλης του, με το παρατσούκλι «ο λεκές».
«Σου τα λέγαμε τόσα χρόνια ρε Μάκη»!
Ως «αφρόκρεμα της δημοσιογραφίας» (αυτό)αποκαλούνται ορισμένοι, όταν πάνε σε άλλες πόλεις και επισκέπτονται διάφορα γραφεία για να «προωθήσουν» τις δουλειές και τα συμφέροντά τους. Και είναι απορίας άξιο δηλαδή αν το …ποτήρι του μυαλού τους έχει απλά αναποδογυρίσει και αντί για την «αφρόκρεμα» οι τύποι αυτοί βλέπουν τα κατακάθια! Ποιοι είναι; Είπαμε, σιγά – σιγά θα ξετυλιχθεί το κουβάρι. Αλλωστε τόσα χρόνια αυτή η κλίκα έκανε τα πάντα στο σκοτάδι, τώρα θα ανάψουμε το φως σιγά – σιγά για να μη τυφλωθούν ορισμένοι.
Η κυρία αρχισυντάκτρια
Πιάνει δουλειά αργά το μεσημέρι, σε εφημερίδα γνωστής αφρικανικής χώρας. Αλλωστε δεν έχει και πολύ δουλειά να κάνει, λίγο τα δελτία τύπου και οι ανακοινώσεις, λίγο η «μασημένη τροφή» από το διαδίκτυο, σιγά μη κουραστούμε. Το αφεντικό είναι καλό, πληρώνει καλά και δε ζητά πολλά και η αφεντικίνα που είναι άγρια δε πατά ευτυχώς στο μαγαζί γιατί έχει άλλες δουλειές. Αυτό όμως που δε ξέρει κανείς είναι πως κατά καιρούς στο μαγαζί εργάζονται κι άλλες κοπελίτσες, βγάζοντας ένα χαρτζιλίκι. Στην ουσία οι κοπελίτσες τρέχουν όλη μέρα στο δρόμο για να φέρνουν πρωτότυπη ύλη και ρεπορτάζ. Και στο τέλος τι γίνεται; Όταν οι κοπελίτσες γράψουν τα κείμενά τους, από κάτω υπογράφει η αρχισυντάκτρια! Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν στην Αφρική γιατί αν συνέβαιναν στον τόπο μας θα είχαν μαθευτεί τόσα χρόνια! Δε θα περίμενε ο κόσμος να τα μάθει από εμάς…
